PERSPEKTYWA ODNOWY

Nigdy nie traćmy nadziei, nawet gdy znajdziemy się w najciemniejszych zakamarkach życia

Wzlatuję puchem
opadam kamieniem
(siła nierównoważna
przewrotna zarazem)
Zapadam pod ziemię
i jedno wrażenie
choć drzewo choruje
nie umiera korzeń

Wtem wody gruntowe
ożywczą moc niosą
(minerał odnowy
i wiary przyjmuję)
Przebijam czarnoziem
i pojona rosą
nową perspektywę
życia konstruuję

autor

Agata W.

Napisany: 2004-04-21 Dodano: 2004-09-02 13:38:32

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie