Z pestki wyrosła...

W szczerym polu rzucona w ziemię
zroszona deszczem puściła korzenie
wrosły głęboko pień piął się w górę
w gęstej koronie wyglądała cudnie.
Każdej jesieni gubiła złotawe liście
zimą mróz kochanek mocno ściskał
kolejna z rzędu wiosna przymusza
do strojenia się w różowe kwiatki
choć jej uroda niewielu zachwyca.
Wiatr zawiewa śpiewnym tonem
szumi że klekot boćka go wzrusza
bardziej niż widok dzikiej jabłoni;
docenia wolność dokąd chce pędzi
ona swoje życie spędza na uwięzi.

autor

_wena_

Napisany: 2020-04-07 Dodano: 2020-04-07 10:56:28

Ten wiersz przeczytano 5634 razy

Oddanych głosów: 116

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie