Z pestki wyrosła...
W szczerym polu rzucona w ziemię
zroszona deszczem puściła korzenie
wrosły głęboko pień piął się w górę
w gęstej koronie wyglądała cudnie.
Każdej jesieni gubiła złotawe liście
zimą mróz kochanek mocno ściskał
kolejna z rzędu wiosna przymusza
do strojenia się w różowe kwiatki
choć jej uroda niewielu zachwyca.
Wiatr zawiewa śpiewnym tonem
szumi że klekot boćka go wzrusza
bardziej niż widok dzikiej jabłoni;
docenia wolność dokąd chce pędzi
ona swoje życie spędza na uwięzi.
autor
_wena_
Dodano: 2020-04-07 10:56:28
Ten wiersz przeczytano 5609 razy
Oddanych głosów: 116
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (137)
Ładnie oprawione w wiersz obserwacje przyrody.
Pozdrawiam
Cała przyjemność po mojej stronie, miła Wandeczko :))
Pięknie dziękuję Wandeczko za przeczytanie i
komentarze na mojej stronie :) Razem z Remisiem
pięknie dziękujemy i pozdrawiamy wiosennie :)
Natura daje szansę bezinteresownie ;)
Pozdrowionka miłego dnia życzę
Dzika jabłoń wyrasta z pestki i choć owoce ma malutkie
to za to jak pieknie kwitnie i zyje znacznie dłużej
niż jabłonie w sadzie... Piękny wiersz, pozdrawiam Cię
serdecznie Weno :)
Z przyjemnością poczytałam jeszcze raz :)
Ślę słoneczne pozdrowienia Weno ☀️
Kolejnym czytającym dziękuję za wgląd i miłe słowa
komentarza :) Serdecznie Was pozdrawiam :)
Zatrzymałaś mnie, Wandziu... po to, by zachwycić się
Twoim wierszem. Z przyjemnością przeczytałam go kilka
razy, by zapamiętać obraz, który tak pięknie
namalowałaś... Serdeczności :) B.G.
przeuroczo Weno
Przyroda zawsze potrafi zauroczyć i dlatego inspiruje.
Pozdrawiam :)
Obrazowo, ładnie.
Miłego dnia :)
Piękno i refleksja.
Wyborny wiersz Wando.
Pozdrawiam serdecznie z dużym uznaniem:)
Urzekasz wierszem i zarazem zmuszasz do przemyśleń?
Wandeczko, zatrzymałaś w kadrze to, co jest takie
poruszające i zarazem niesie szczęście. Przyroda była
i jest bardzo twórcza i pozytywnie nas nastawia do
wszystkiego:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Nie byłaby dzika, gdyby ją ktoś przyciął, ale czy
wówczas byłaby sobą ?
Przyroda zawsze zachwyca i inspiruje poetów.Czytam z
przyjemnością:)
Pozdrawiam serdecznie:)