Pętla Słów

Przeszedłem dróg sto, miliony przede mną
Spojrzenie na kolejną o mdłości mnie przyprawia,
Rozdroże jak karuzela rozkręca mój umysł
By z rana ciężar na plecy me zarzucić.
Lat dwieście będe żyć
By nawet po śmierci w dzikim pląsie tkwić
I w walce o bezsens ze śmierci drwić
A drwiną o mdłości ją przyprawić
Zbawienie od dźwięków o zmierzchu mnie czeka
By rankiem nasilił się ból.
Urywki samotnosci mą drogę wyznaczają
Lat sto świetlnych stąd mą duszą igra,
Gromadząc się tłumnie
I modlitwy wznosząc o duszy mej zbawienie,
Czarno i biało skrzydlata zgraja.
Zakończę na dzisiaj ducha utrapienie tym ostatnim zdaniem:
Życie jest tylko tytanowym kajdanem.

Podróżując wśród myśli czuję się jakbym trafił na rondo - zapętlony krajobraz nie pozwala mi się wyrwać

autor

Daron

Napisany: 2007-01-19 Dodano: 2007-01-21 00:47:32

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie