Pewien anioł.

Pewien anioł uciekł z ołtarza
teraz już go nie znajdziecie.

Ten Anioł uciekł, w drewnianym kościółku stał
przez wiele nudnych i brzydkich pokoleń
gapił się co dzień na Męke Pańską
aż w końcu do reszty znienawidził Jezusa.

On przecież uciekł, widziałam nawet
jak leciał nisko nad zziębniętą ziemią

Ciągnął za sobą brudną pajęczyne
starych, zbyt długich zakurzonych włosów

Po jego starannie lakierowanych policzkach
spływały stróżki zimnego deszczu.

Jego wyblakła, zszarpana toga
sięgała mu nieco powyżej kolan
Pewnie wpadł w jakąś zmyślną pułapkę...

Anioł z do krwi zdartymi kolanami
Z oczami bez najmiejszego wyrazu
Z długim i wąskim kamiennym nosem.

On żył w drewnianym, barokowym kościółku
przez wiele nudnych i brzydkich pokoleń
W plamkach kolorów wprost z starych witraży
Słyszał tysiące, tysiące kazań
I nigdy nie modlił się razem z wiernymi.

Chciał mi wmówić, że go nie widziałam
Chciał mi wmówić, że nie istnieje.

autor

Sorsha

Dodano: 2006-10-24 15:37:47

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie