Piasek pustyni
Wśród piasków pustyni
pokrytych śniegiem niewinności
tonął myśli jak
atomy w pierwiastkach
umierają uczucia
pełne roztworów zdumienia
W zaspach głupoty
utknął człowiek
uginając się pod ciężarem
urojonego strachu
Słońce świeci
zimnym światłem
jakby świat stanął na głowach
naukowców
autor
terpsychora
Dodano: 2009-06-11 12:09:28
Ten wiersz przeczytano 939 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
przepięknie!!!brawo!!!znakomity wiersz!oby tak dalej!
ciekawy wiersz-strasznie :]
Podobają mi się metafory i forma,strach towarzyszy nam
od zawsze i nikt tego nie zmieni:)
Witaj :) Uwielbiam takie psychodeliczne wiersze,
topienie pierwiastów i roztworów w uczuciach.
Opisujesz głupotę, jaką jest życie w strachu. Super
wiersz - w swojej formie surowy i nieokszesany, ale i
przez to bardziej wymowny. Jest w nim wszystko, czego
pożądam w twórczości najbardziej! BRAWO!