Piąta rano...
„ Obudziłam się.
Piąta rano...
Zimne kapcie drzemią pod
łóżkiem...
Ciepła fantom wciśnięty
w poduszkę ,wskazał miejsce
gdzie kłębił się strach...
Spłynął kroplą zmrożoną po
karku,w dół spadając,
poranił - tak chciał...
W mych zdrętwiałych ramionach
pochował i zdusił tą
chwilę i skradł ją...ot tak.
-...Ja tu rządzę -powiedział z ironią.
Zniknął nagle ,nie dbając już o nic.
Zmięta pościel,dłonie zdrętwiałe przy
skroniach.
Piąta rano.
Jak nikt inny ,nie potrafię mych
snów przed sobą ochronić...”
K.U.
autor
luna1973
Dodano: 2009-12-29 19:35:56
Ten wiersz przeczytano 563 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Dobry tekst, tylko te odstępy jak na moje oko
niepotrzebne.
Nikt nas nie uchroni przed snami i przed nami>+