Piątek

Aleją sto - krotek

Czasami chodzę po ziemi nogami ze stopą prawą i lewą
często wtedy i tylko wtedy przed matemtyką
bo później się nie da Mimo wiatru i powietrza które podobno (tak powiedział pewien pan) ma mnie przywrócić do funkcjonowania normalnego w społeczeństwie

Więc próbuję kontaktować z szybą linni autobusowej
- autobusu domowego obrzyganego popiołem papierosów
firmowych i ruskich Częściej ruskich
I próbuję trochę nawet za bardzo przebić tęczówkę
by zobaczyć czy już mogę wysiąść
Przebijam
Nie mogę

Na osiedlu plastikowym paierkowo-betonowym znowu ćpają
liście orzechu zasłaniają im twarze nwet zimą
I sądzę że oni funkcjonują normalnie w społeczeństwie
Przynajmniej umieją czuć się kapitalnie
w puszce kapitalizmu

Sadomaso czasu minionej wiosny całą mocą
ukazuje swe wykreowane kształty znanego
poety Chyba mickiewicza

Tak naprawdę to ja wiem kim jestem
Ile mam lat Znam na pamięć
my date born czy born dejt
Wszystko jedno Znam

I wiem gdzie niebo a gdzie piekło Wiem
gdzie klasztor i burtniki ozdobione żebrakiem
tu i tam Tylko była matemtyka i myślałam logicznie

"War is not over. where are you...?" P. Barański

autor

Azi

Napisany: 2006-03-12 Dodano: 2006-03-13 18:05:50

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie