Piękność zatopiona w jantarze

samotny spacer w dniu moich urodzin -Sarbinowo

Chodząc po plaży , zachwycam się zieloną morską falą
która wita brzeg , całuje kamyki i tafle piasku
wolno je opuszcza wraca do morza z żalem, w smutku
czyni tak od zarania dziejów, wita, żegna, żegna i wita
wieczorem w nocy i kiedy rankiem świta

Spoglądam w przestrzeń, gdzie nie widać nieba końca
błękit, drobne pyłki chmur , plaża, piasek złoty od słońca
Swe ślady na chwilę zostawiam w piasku
woda mi je zabiera w ciszy bez wrzasku

Tylko jej poszum , delikatne w stopy muśniecie
wywołuje we mnie mile uczucie, w sercu dreszcze, wzruszenie
Iść , iść bez celu, cieszyć oczy swe wody barwami
przystawać co chwil parę , przymykać je , niech ten stan trwa latami

W tym pięknie jestem sam, piasku , piasku bez umiaru
szukam w piasku kamyków - szukam grudek bursztynu, jantaru
Podnoszę każdy kamyczek leżący w piasku
czy to aby nie bursztyn , który błyszczy w złotym blasku

Dotykam stopą każdą grudkę znaczona piasku wzgórkiem
może to właśnie jantar szukany o brzasku moim wzrokiem
W tej pięknej aureoli poranka dnia,
idę przed siebie , idę szukając piękna które morze posiada i ma


Staje na brzegu morza ,i wołam ku niemu
podaj, podaj mi na chwilkę kawałek bursztynu
Morze jakby mnie posłuchało, fala się podniosła
na brzeg kawałek bursztynu wyniosła

Biorę ów kawałek do ręki - wołam ,wołam, dzięki, dzięki!
Patrzę na ten morski skarb , bo tak jak perły, on nim bywa
cieszę oczy kształtem , barwą, piękno w nim odkrywam

Podnoszę kawałek bursztynu ku górze - do słońca promieni
widzę w nim złote sploty cały w barwach się mieni
Otwieram dłoń gdzie grudka złotego bursztynu leży
idę do marzeń, widzę ręce, głowę jakby kształt kobiety

Zaczynam odróżniać tutaj główka - tu szyja smukłe nogi
ubrana w strojną suknię ,są rękawki i piersi wyłogi
Zachwyt mój w słowa przyoblekam
do dłoni mówię w której bursztyn schowam.
Mówię tej damie w złote szaty ubrana , tyś jak "Kamea" ?
w złoto oprawiona, pięknie oszlifowana

W moim ręku jesteś piękna bursztynowa złota damo
w dotyku gładka, delikatna, smukła , jak dziewicze wiano
Fale morza mi ciebie dało
by mnie pięknym oczarować, pieścić bez końca
Ale ty jesteś damo, córką morza ,tam Tobie wracać, na łono ojca

Zatrzymam jeszcze ciebie na chwilę w swej ręce
by zapamiętać to piękno, ten urok , bo już nie zobaczę Cię więcej
Wyrzeźbił Ciebie bóg , tak jak rzeźbi piękno ciała kobiety
dając jej powab i czar męskiej podniety


Pragnąłbym Ciebie bursztynowa damo dla siebie zachować
zamknąć w Tabernakulum , twą piękność co dnia oglądać
Zatrzymać ciebie bardzo pragnę ,ale nie mam prawa
wracaj w morza odmęty , gdzie dla mnie świat zaklęty

Na chwile twych odwiedzin z morza, wniosłaś w me życie, złote piękno
- jakbym żył od nowa
Wiem, ze to tylko chwila , ale jakże piękna w sercu ją zachowam

Rzuciłem w fale morza bryłkę jantaru
rzuciłem piękno ,jestem pełen żalu
Już ciebie nie zobaczę , nie spotkam na piasku plaży
pozostaje mi twe piękno w oczach i o nim pięknie marzyć
.
Wracam plażą do domu , do siebie , opowiedzieć to komuś ,kto mi w to uwierzy
Idę brzegiem , dotykając i wody i piasku , ślady mych stóp wodą zmywane
czy ja naprawdę miałem w dłoni piękna bursztynową damę ?
.
Odwracam się ku morzu żegnam go oczyma ?
żegnam złotą damę gestem dłoni, do widzenia
Czy to było tylko piękne złudzenie
czy oczy w słońcu mnie mamienie

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

-przecież jestem chociaż daleko przywarłam oczekiwaniem jak kropla żywicy wtopiona w korę czy zastygnę w bursztyn czy porwie mnie zieleń w miłosną porę Autor:El-Ka

autor

slonzok

Napisany: 2012-04-26 Dodano: 2012-04-27 08:20:10

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie