Piękny dzień

Pewnego pięknego dnia zwariuję
i zabiorą, i zamkną mnie,
i choć temu dniu niczego nie ujmuję
tylko dlatego, że to stanie się
będzie on na prawdę piękny.

Zapadnę się w stosy poduszek
w pokoju bez okien i drzwi,
będę jak maleńki okruszek,
który w bezkresie śni
niedokończone, dawne sny.

I zapomnę o świecie, on o mnie,
nieznani sobie nawzajem będziemy
żyć, a jedyne będzie pragnienie,
że już nigdy się nie odnajdziemy
i nie rozdrapiemy starych ran.

Ty o mnie też zapomnisz,
bo może nie pamiętałeś nigdy,
i już mnie nawet nie wspomnisz
lecz też nie wyrządzisz krzywdy
gdy w końcu znajdę się tam.

autor

Sylwia Staśkowiak

Napisany: 2008-04-04 Dodano: 2008-04-04 17:20:39

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie