Pielgrzym

Krzew się w sercu zapalił
deszczem iskier trysnęło źródło
uwierzyłem że ucieknę z tego miasta
uwolnię usta od piersi smutnych kobiet
na ławce w alei nieopodal
muru komunalnej kostnicy
wyciągnę zimą stal młota
z czarnych szczelin nieba.

Dwa sokoły walczyły na noże
kiedy szliśmy milczącą pustynią
długo wszystko to trwało lecz
nikt nie zadawał pytań.

Usiadłem w ogrodzie pod różą
rozpaloną głowę oparłem
o cień eukaliptusa spinający
nieznajomy niemy horyzont
obłokami śpiącymi w źrenicach
wypatrywałem znaku
stygmatu swojej naiwności.

Nic się już nie stało
nic co było przedtem.

autor

leviatan33

Dodano: 2008-07-27 00:11:23

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie