Pierwsza dama

Często mając wolną chwilę
Drogi swej nadkładam chętnie
By się przyjrzeć, jak dziś żyje
Pozachwycać się jej wdziękiem

Już z daleka widzę włosy
Choć w nieładzie kok układa
Nagie belki wiatr nastroszył
Cicho blask patyna skrada

Twarz ma zawsze uśmiechniętą
Wejściem jak w korale zdobna
Cóż, że mchem jest porośnięta
I zasłonił cień jej okna

Mówią o niej, że wśród nocy
Kiedy trudno się zasypia
Czyta ptakom słowa prozy
Lub poezję Mickiewicza

Jak w ciemności skryta głębi
Przyświecając lampką małą
Krzewi wiedzę wśród gołębi
Do tablicy je wołając

Mojej wiedzy Pierwsza Dama
Mych podwalin mocna strona
Na tym, co mi kiedyś dała
Mogę teraz sam budować

autor

Grusana

Napisany: 2020-02-13 Dodano: 2020-02-23 16:00:02

Ten wiersz przeczytano 1137 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie