PIJANA NADZIEJA

Witajcie Kochani! Wróciłam i ostro zabieram się za twórczość w nowym wydaniu. Zanim to jednak nastąpi, chcę Wam przedstawic jedyny wiersz, który napisałam, będąc na wakacjach. Najtragiczniejsze jest to, że wiersz oparty jest na wydarzeniach autentycznych...

Siedzi pijak na ławce, wyciąga butelkę...
Podoba mu się kolor - odkręca nakrętkę!
Napój grzeje, przepływa, lekko buzuje -
radość dzikiej wolności pijaczyna czuje...!

W domu dzieci - taty, żona - męża czeka,
myślą, że sprawcowany wróci on z daleka...
Luba kolacje stawia, serce wierne bije;
syn i córka ciekawi, jak ich tata żyje.

Nie było go w domu miesiąc jeden, drugi,
pracować miał ciężko, chcieli spłacić długi.
Dzieciom miał kupić przepiękne zabawki -
on wolał iść z winem, gdzie czekały ławki...

Późna godzina, na nogach lekko chwieje -
w głowie mu się kręci, nie wie, co się dzieje...
Zdążyć chce do domu, myśli, że się uda;
żona naiwna, oddana, uwierzy mu w cuda!

Drzwi auta otwiera, silnik grzać zaczyna -
nagle, tuż przed autem wyrosła buczyna...
Strach zdjął, ścisnął - pomodłił się skrycie,
tuż za zakrętem, w rowie, skończyło się życie (...)

Prosz Was też o chwilkę cierpliwości i wyrozumiałości... :) Muszę odszukać swoją wenę...! Buziaczki!!!

autor

KaNgUrKa

Napisany: 2006-07-24 Dodano: 2006-07-31 12:21:29

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie