Piórka by mi wypłowiały Boże...

Nad Bałtykiem mewa biała
z kormoranem się spotkała,
pyta się więc kormorana :
co Pan robi tu od rana ?

Przeleciałem długą drogę
ale zostać tu nie mogę,
nad jeziorem me mieszkanie,
tam ryb dużo na śniadanie.

Co Pan mówi ? - tu w Bałtyku
pływa różnych ryb bez liku,
jest ich więcej niż w jeziorze
a więc zostać Pan tu może.

Choć jesteście wszyscy mili
nie zostanę ani chwili,
morze dla mnie za głębokie,
morskie fale zbyt wysokie.

W morzu bardzo słona woda,
piórek jest mi zmoczyć szkoda
więc nad brzegiem morza stoję,
bo do wody wejść się boję.

Gdyby fala mnie obmyła
sól by piórka me zniszczyła,
piórka by mi wypłowiały,
Boże broń powypadały.

Chociaż wiatr od morza wieje
słonko ciut za mocno grzeje,
cienia tutaj mi brakuje,
głowa boli - źle się czuję.

Nie, nie znajdę tu jedzenia,
nie ugaszę też pragnienia,
dość mam piasku i tej plaży,
piasek w nogi już mnie parzy.

Morze piękne - nawet z rana
ale nie dla kormorana,
musze frunąć nad jezioro
tam atrakcji różnych sporo.

Tam czekają przyjaciele
a zapewniam, mam ich wiele,
z utęsknieniem czeka tata,
powitanie ma być lata.

Niecierpliwią się bociany,
czaple, inne kormorany,
żuraw, perkoz małolatek,
z młodszym bratem na dodatek.

Wszyscy tam mnie oczekują
i się pewnie denerwują
że kierunki pomyliłem
i się w drodze zagubiłem.

Ja zagubić się nie mogę
bo na pamięć znam już drogę,
Bałtyk widzieć tylko chciałem
pierwszy raz go dziś ujrzałem.

Choć jest piękny - daję słowo
czuję się tu niezbyt zdrowo
lecz spędzone tutaj chwile
wciąż wspominać będę mile.

autor

DanutaD

Napisany: 2008-05-13 Dodano: 2008-05-13 08:39:41

Ten wiersz przeczytano 1406 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie