Pióro w perzu

w pustych wagonach
myśli zamknięte
zepchnięte
na mroczną bocznicę czasu
wyobraźnia rdzą przeżarta
aż do wątroby
z plecakiem
za nowym horyzontem znikła
bawi się
układaniem figur w przestrzeni

z brzuchami wypchanymi
nie tłoczą się
litery błękitem
na pożółkłe strony
perz i paproć
porasta ich wilgotną przestrzeń
po niedzielnych dzwonach
radosny ogrodnik
od zgniłej zieleni oddziela
czerwień kwiatu

dwa lwy skamieniałe
przy bramie
kot jak smoła
grzbiet gnie na jej owalu
podmuch w sukni szkarłatnej
rozściela mchowe łoża
spoczynku na nich nie zazna
wyobraźnia zmęczona
łza błękitem kapnie
ze złotej stalówki na papier.

autor

PawMag

Napisany: 2009-06-10 Dodano: 2009-06-15 00:23:44

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie