Pląs

Z obłoku gwiezdnego pyłu
wyłania się niemoc i trwoga
przyobleczone w szatę mędrca
i krążą, krążą
po bezkresie świata
zataczając kółka i tańcząc spiralnie
swój taniec beznamiętny

A gdzieś, ktoś, szuka czegoś
co stracił, co zgubił
czego już raczej odnaleźć
nie będzie w stanie.

Spacerując nad brzegiem Wszechświata
szuka i szuka
A czego?
Swojego cienia i swojego "Ja"
zagubionego gdzieś w bezkresie istnienia

I znów taniec, taniec i pląs
bezlitosny
wśród plastikowych fontan
ludzkich gestów!

Zatraca - człowiek swój własny cień.
Marne odbicie
pogrążone w pogoni za czymś...
nieosiągalnym i złudnym
Za czymś, czego sam
zrozumieć nie potrafi.
Marna kopia
prawdziwego cudu...

autor

kunegunda

Dodano: 2006-01-22 11:21:42

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie