Płatki nierealnej miłości...

Nie mów, ze Cię nie kocham...
Wiatr niesie smutną pieśń
Głaszcze łzy...
I milkną.

Nie pisz, że zapomniałam...
Na horyzoncie przeszłości
Wciąż tlą się wspólne
Uśmiechy...

Nie myśl, że nie tęsknie...
Gdy wspominam Twój dotyk
W pamięci zapisane
Słowa...

Nie możemy trzymać się
Już za ręce
Choć serce o tym marzy
Wiem
Nie jestem dla Ciebie...

I choć tak ciężko
Powiedzieć teraz
Sobie ‘dobranoc’
I zasnąć nie bojąc się

Oczu jutra...




Serce wyrzeźbione mam
Twoimi dłońmi
I sny dalej Twoje...
Choć dusza patrzy w lustro...

Smutna.

:(

autor

Alexandria

Dodano: 2006-10-23 21:58:03

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie