Płomień
Moje uczucie to płomyk.
Wzniecił się dzięki naszemu poznaniu,
Krótka rozmowa była iskierką.
Uczucie się kończy, przez to teraz lekko
płonie;
Lecz pomału gaśnie.
Mam nadzieje, że po rozmowie, po uścisku
kiedyś zapłonie ognisko.
Będzie płonąć i grzać.
My zgaśniemy, a on dalej będzie świecić i
trwać!
Na znak naszej niezapomnianej nigdy
miłości.
autor
Beniulka
Dodano: 2005-10-27 13:22:55
Ten wiersz przeczytano 394 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.