Płomyk

Moj plomyk mały zjawił sie z nienacka
Choc chciala ugasic bronilem jak gniazda
I choc grozila ze zdmuchnie lada dzien
Ja sie postawilem, plakalem jak cien
Gdy juz zaplonal na dobre wsrod nas
Mej rozlaki z nia zbliżał się czas

Moj plomyczek, ktory mnie nie zmienial
Nie podsumowywal i nie ocenial
W okol plomyka swe zycie toczylem
Wciaz wosku wymieniac i sie nie meczylem
Byl jakis czas ze mna samiutki, kochany
Nie tesknil nawet nocami do mamy
I rozpalal wciaz zycie tatusia
I rozswietlal co w cieniu sie rusza
Napedzal zycie moje przegrane
Ktore plomykiem bylo rozgrzane

I o ten plomyk o ktory walczylem
Najwieksza bitwe w swym zyciu stoczylem
Choc meskosc swoja z placzem przelalem
Ta bitwe najwieksza w koncu przegralem

Rozlaczyc nas chca choc tys malutki
Przerwac chca, zdac nas na smutki
Choc cie uwielbiam synku udany
Nie mozesz byc ze mna, odejdziesz do mamy
Pamietam dni pierwsze nasze samotne
Gdy zabkowales noce sromotne
Pamietam twoj pierwszy usmiech uroczy
Jak mnie obudziles, sen byl proroczy
Kocham nad zycie plomyk moj cieply
Uwielbiam tulic calowac na szepty
Gdzie tatus nie moze, tam bog dopomorze,
miej nas w opiece swiety moj boze

I choc cie kocham miloscia daremna
Odejdziesz do mamy i znow bedzie ciemno...

Bez swiatla zycie me sensu juz nie ma
Ja nie potrafie wydostac sie z cienia
Choc chciala ugasic, dostala płomyczek
Ja juz mam dosc zyciowych potyczek
Bez swiecy w mej duszy sensu juz nie ma
Oddalem swa dusze w rece cierpienia

Plomyk zawsze z siarka zostaje
Widocznie zapałka szczęścia nie daje

Maksymilianowi

autor

Paweł_Marek_Mateusz

Dodano: 2012-04-06 22:12:11

Ten wiersz przeczytano 1237 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie