Płonąca Księga Miłości Część VII

Słodki gniew

Nawet, gdy Twój nosek marszczy się w irytacji,
Ząbki w dzikim krzyku trą o siebie,
Śliczne uszka czerwienieją pod wpływem ciepła furii.
Gdy z pięknych oczu Twych lecą ogniste kule.

Nawet, gdy dla innych stajesz się nieznośna,
Twa wściekłość doprowadza ich do szału,
Zły humor wprowadza Cię w delirium gorąca.
Gdy ręce Twe błądzą w poszukiwaniu niewinnego celu.

Ja wciąż niezmiernie kocham Cię.
Bronię Cię przed Twą furią, pocieszam.
Narażam się na rany umysłu by być twym murem.
Nie dopuszczam do Ciebie Twego mrocznego cienia.

Me serce zbyt małe by pomieścić całą miłość.
Me oczy zbyt słabe by ogarnąć całe Twe piękno.
Me ręce zbyt szorstkie by pieścić Twe ciało.
Me usta zbyt brutalne by czytać Ci poezje.

Nie ma w Tobie zła, jedynie nieskrępowany ogień,
Wulkan, który czasem uwolni się z cielesnej powłoki.
Ja, zaś jestem oceanem, który gasi żar tej wściekłej furii.
Nie dopuszcza do sparzenia, ale i nie wygasza…
…pomagam Ci zawsze, pamiętaj…

autor

draco

Dodano: 2004-07-06 11:09:59

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie