Płótno

Biała i czarna farba na ziemi leży,
Gdzieś w oddali czerwona się mieni.
Na ścianie jasne płótno od dawna wisi.

Zamykam oczy i zaczynam malowań.
W mojej pamięci Jej obraz się znalazł.

Pamiętam delikatną cerę,
Była jak piękny jedwab.

Jednak najbardziej zapamiętałem oczy.
Kryła się w nich tajemnicza głębia.

Były jedyne w swoim rodzaju,
To właśnie one pozostały w moim sercu.

Potrzebuję nutę czerwonej farby.
Jednak nie potrafię jej dosięgnąć.

Obraz z pamięci zaczyna znikać,
W głowie zaczyna tworzyć się chaos.

Nagle ciemność, nie pamiętam Jej twarzy.
Wszystko tak nagle, niespodziewanie znikło.

Choć serce postanowiło usunąć Ją z pamięci
Na ścianie nadal wisiało moje płótno
A na nim Jej namalowane oczy...

autor

ktoś znikąd

Dodano: 2008-10-09 15:36:01

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie