Pluszowy miś

Gdy przychodzi do domu wieczorem
Nie kładzie mnie na łóżku tylko na podłodze
Czekam aż mnie ktoś zobaczy i podniesie
I do kartonu z zabawkami zaniesie

Tam będę leżał i czekał na dziewczynkę
Która mnie znów przytuli jak zawsze
I zostawi i rzuci na ziemie gdy zawoła mama
I moje pluszowe uszka znów usłyszą krzyki

Znów zobaczę ją w drzwiach całą we łzach
Przytuli mnie do serca szukając szczęścia
Jej łzy będą spadać na moje pluszowe serce
I tylko ja jej zostałem, nikt więcej

Tata znów woła, i rzuca mnie czym prędzej
Słyszę wyzwiska pod jej adresem
Chcę się podnieść jednak nie mogę
Czy muszę tego słuchać? Tak się boję…

Nie ma jej już dłuższą chwile, puste drzwi
W oddali słychać ryk syren, krok za krokiem
Są co raz bliżej, a dziewczynki nadal nie ma
Pusty krzyk ojca: „nie umieraj” czy ona żyje?

Historia bez końca, opowiadanie bez dna
Sytuacja z której było miliony rozwiązań
W swych snach może mnie przytulać bez końca
Nie obawiając się już nikogo… zła już nie ma

Bóg zakończył to co było dla niej złe
Zabrał ją do siebie, teraz mieszka w niebie
Nikt jej nie uderzy i nie będzie krzyczał
Nic się już nie stanie nic… tam jest lepiej

Może przez ten jeden moment coś się zmieni
Ojciec przestanie pić, a matka bić dzieci
Tylko nie mają dla kogo się zmienić
Są sami, utracili więcej niż w życiu mieli

A ja sam w tym pokoju pluszowy miś
Nie będę płakał, pluszaki nie płaczą
Byłem tylko zwykłym obserwatorem
Który widział dziecka ból, a miłości za mało.

Ból dziecka... tylko łza się pojawia... nic więcej...

autor

grzesiek149

Dodano: 2007-12-08 13:13:06

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie