Płyną łabędzie, płyną

Gdzie woda jak źródło słońce odbija,
tam młoda panna łzy roniła.
Gdy łabędzia ujrzała, wnet się zakochała,
z łabędziem ślub brała.

Płyną łabędzie, płyną nad Soliną,
echo nosi łabędzi skrzydeł szum.
Leć dziewczyno, leć
usłysz łabędzi dziki śpiew.

Piórko łabędzie dziewka wyrwała,
z piórkiem łabędzia się kochała.
Łabędziowi miłość i wierność wyznała.

Szczęśliwa jest ona i zarumieniona,
bo łabędź powiedział :"bądź pozdrowiona",
utulił dziewczynę w swoje ramiona.

Teraz ich radość, to radość wspólna,
ona jest z niego bardzo dumna.
Dziewka to matka, a łabędź to syn,
życie się kręci jak koła młyn.

autor

lew Judy

Dodano: 2009-03-14 10:16:15

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie