Po drugiej stronie lustra

za szybą w ramce patrzy na mnie mała dziewczynka
ma zielone oczy trochę za krótki nosek i małe usta
rude fale okalają jej bladą twarz
muskają ramiona i opadają na plecy bezładnie splątane
pod luźnym swetrem ukrywa swoje ciało
widoczne są jedynie gładkie nogi
i dłonie oparte na biodrach

przygląda mi się ciekawie
lustruje od góry do dołu
by w końcu znów spojrzeć mi w oczy
to ja - po drugiej stronie lustra

nie!
to nie mogę być ja
tak zagubiona i nieprzystępna
w moich oczach nie widać tego strachu...
niemożliwe jest wyczytanie z nich tego wszystkiego
co widzę w oczach tej dziewczyny
ta niepewność każdego dnia...
to nie mogę być ja
ja to wszystko potrafię ukryć...
czy naprawdę jestem aż tak dobrą aktorką?

"Stoimy przed lustrami naszych dni na twarzach czterech, cztery łzy zostały bo spełnić nam nie dano tamtych chwil bo rzucić je kazali albo pójść " Pod Budą

autor

Selena_22

Dodano: 2008-02-20 22:51:11

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie