Po prostu
Dziewczyna była zwyczajna.
Nie gruba, nie chuda. W sam raz.
Zorzę wpinała we włosy,
w źrenicach nosiła blask gwiazd.
Spod jasnej gwiazdy dziewczyna,
ze srebrnym pasmem na skroni;
taka zwyczajnie zwyczajna
- dwie nogi, głowa, dwie dłonie.
I tylko czasem w tych dłoniach
chowała twarz bez powodu.
I wtedy światło znikało,
a świat się kulił od chłodu.
Dziewczyna była zwyczajna
- metr siedemdziesiąt, nie więcej.
A jednak, gdy jej zabrakło
- pamiętasz?
Pękło ci serce.
Bandera Krystyna
Wiartel, 28-29.07.2023 r.
Komentarze (40)
Po prostu - piękna poezja.
Bez udziwnionych metafor, wyszukanych epitetów,
przystępna, delikatna i wzruszająca.
Serdecznie pozdrawiam :)
Poruszajace, piekne wersy. +++
Lacze serdecznosci. :)
Zwyczajne też może być nadzwyczajne. Brawo (+)
Zawsze dla kogoś jesteśmy nadzwyczajni.
Choćby dla jednej osoby :)
Pozdrawiam z podobaniem :)
2 II - br "przestałaś oddychać'
i ...
o jakaż ulga.
:)))
Śliczny wzruszający smuteczek...
Pozdrawiam
Byłaby z tego fajna piosenka np. dla Ewy Demarczyk.
Serdeczności :):)
Piękne, poruszające serce wersy, pozdrawiam ciepło
Krysiu.
Witaj
Tak po prostu, a jakże piękna poezja.
Samych dobrych dni Poetko.
Przepięknie, wzruszająco.
Poezja.