Po samo dno duszy

Po samo dno duszy

Każdego dnia przychodzi wieczorna pora pożegnania
Patrzymy oboje w ekran, jeszcze długo, długo
Czytamy ostanie słowa codziennego pożegnania
Czernieje ekran, zachodzi barwną smugą

Nazajutrz o świtaniu barwny ekran woła
Składamy przyrzeczenia które się dziś ziści
Wysyłamy sobie fotki, obustronna wola
Odchodzimy- jesienny pod stopami chrzest liści


Przez cały dzień moje uczucia tęskno niesie
Przed oczyma widzę ją zwiewną , namiętną
W sobie śpiewam pieśń tęskną , pełną uniesień
Luba gdzieś daleko, mnie za nią tęskną

Samotny w sobie wyciągam ku nie ramiona
Moje serce, bez niej z ekranu, migotliwie tułacze
Co mnie jest, ze kocham ja,, w dłoniach ona ikona
Nie odchodzę myślą, ze szczęścia wewnątrz płacze

Wokoło radość, uśmiech w tęsknocie me usta nieme
Czczę tą istotkę jak misterium, jaka boginie prawie
Wiem ,ze ona z krwi kości i chodzi po ziemi
Ja to uczucie dla niej prawie błogosławię

Znowu wieczór nasza godzina spotkania by pogwarzyć
Układam przed ekran bukiet, to jej serce poruszy
Nie piszemy słowa- wywołujemy nasze zdjęcia twarzy
Patrzymy w siebie, po samo dno duszy

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-09-08 Dodano: 2011-09-09 06:35:17

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie