Pobojowisko

Idę - przez zagubione, ciemne autostrady -
w czeluściach nocy doglądam - rosną strzygi -
nikt nie wie po co - w kapturze potwór blady
zapala ręce - cieniutkie jak łodygi -

w pomroku święty - na dłoniach z aureolą
wygina ciało - nie niosąc już na plecach
głów potępionych - przekleństwo rzuca kolos -
paląc swe ciało - snu niegasnąca świeca.

Takich bezznaczeń, bezsensów i bezmyśli -
gdy okupacją wyrywa klucze z bram -
demoni pomiot i armia - którzy przyszli
z imieniem czarcim - cytując nam "Mein Kampf".

Gdy wzrok kuleje - a wódką serce bije -
przelewa sumień - skomlący kłamstwa potok -
baty dla suk - kamienie znów na szyję -
i wyrwać z serca - litery, co głupotą

w życie za życie - dla życia, co oddane,
gdy lasów las, a nicość - jakby inna -
już nie ma dni, co blaskiem jasnych planet
rzucają cień - krew czysta i niewinna.

autor

Pocieszko

Napisany: 2013-03-19 Dodano: 2013-03-22 10:47:46

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie