Pociąg

Wskoczył pod pociąg bo chciał, lubił robić widowisko.
Pasję dziecka zgubił, zapomniał.
Nie słyszał twojego wrzasku, bo jego ciało w stalowym
potrzasku, kruszone, miażdżone, zaczęło przeciekać.
Lecz dusza słaba nie chciała uciekać.
Zbyt przywiązana, od bólu pijana, czeka, może wróci po nią,
lecz nie ma już tego człowieka.
Gdzie tunel światła, gdzie niebiańska brama? – pyta.
Iluzje umysłu na nic gdy została sama.
Kolejny pociąg odjeżdża, pełen ludzi, żywych.
Ona wiecznością się nudzi. Pamięta.
Czyta rozkłady jazdy, szuka dla siebie kolejnej wyprawy,
bo ileż wytrwa w takim niebie?

http://thepoezja.blogspot.com/2009/12/pociag.html

autor

constantsearch

Napisany: 2009-12-23 Dodano: 2009-12-23 14:47:13

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie