Początek znalazł kres

Popatrz,
gęsty cień motylem
siadł na jedwabiu moich rzęs,
Kotarą smutku zasłania oczy
- żeby nie widzieć...

Zobacz,
ułamki miłości,
miotające się niczym ćmy,
daremnie szukają tamtych nocy
- żeby nie skonać...

Słowa,
niewypowiedziane,
depcząc piedestał miłości,
wabią Anioły unicestwienia
- żeby zapomnieć...

Niebo,
w rapsodii konania,
z drugiego brzegu jasności,
zmroziło perłowość łuku tęczy
- żeby rozdzielić...

Nie chcę.
Początek znalazł kres.
Już nigdy nie proś mnie więcej,
bym wspólne z Tobą życie tańczyła,
- bo nie ma już NAS.

autor

***Ola

Napisany: 2006-01-04 Dodano: 2006-01-04 21:14:48

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie