Pod kontrolą

Komuś ratuje życie ,
Innemu wizję odnawia.
Mnie kilku piwek wypicie,
Tylko przyjemność sprawia.

Jeden kufel schłodzony,
No może dwa w porywie.
To szczęścia czas dowiedziony,
Piszę rzecz jasna o piwie.

Trzeci kufel browara,
Obsługa zaraz przyniesie.
Ja wypić będę się starał,
Zwłaszcza, że pić jeszcze chce się.

Czwarte zamawiam piwo,
Krytycznie lustrując salę.
Niech ktoś popatrzy krzywo,
Wstanę, i mu przywalę.

Wszystko mam pod kontrolą,
Tak mi się chyba wydaje.
Nerki troszeczkę bolą,
Kelner wciąż piwo podaje.

Co będę sobie żałował,
Jeśli mam wypić ochotę.
Wytrzyma ten nadmiar głowa,
Poradzi sobie z kłopotem.

Lecz czas jednak pokazuje,
Już spektaklu finał bliski.
Nagły przechył pionu czuję,
Teren grząski zaś, i śliski.

A być miało jak należy,
I rozsądnie, i z powagą.
W zapewnienia kto uwierzy,
Gdy końcówka pachnie blagą.

Że przyjemność jakąś sprawia,
Chłodzonego piwa picie.
Wizję komuś to odnawia,
Czy ratuje nawet życie.

Lekko tu moralizuję,
Podkreślając jedno z marzeń.
Każdy nadmiar wszystko psuje,
Niszcząc ciąg rozsądnych zdarzeń.

Na nic wówczas zapewnienia,
Przyrzeczenia w puste słać.
To charakter trzeba zmieniać,
Gdy o sobie daje znać.

autor

Grand

Napisany: 2011-07-07 Dodano: 2011-07-11 15:29:43

Ten wiersz przeczytano 334 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie