Pod powiekami...

Ładny wiersz pełen tęsknoty...
Pozdrawiam

Bordo!- szkoda! - ja tez żałuję, ale - cóż.
Odepchnąlem wszystkie dzieczyny- te, ktore kochalem,
lub ktorymi bylem zauroczony. - Porąbany facet:
czyli... - diagnoza byla niepelna:).

Za to właśnie kocham wiersze...

moja żoneczka, pielęgniareczka, Agusia to mój
najlepszy życiowy wybór. szkoda, że z Krysią nie
wyszło :(

Ładne wspomnienie...no szkoda że skończyło się
pożegnaniem.Pozdrawiam Wiktorze.

wzruszyłeś. Ciekam, czy adresatka czytała

Broniu. Marce i Wandziu! - oby zawsze tylko radosne
powitania. Z krysią - wszystko było bardzo prawdziwe i
niedokończone. Żaluję...
Serdeczne pozdrowienia:)

Poruszasz i to bardzo swoim wierszem. Pożegnania są
bardzo bolesne :(
Pozdrawiam majowo Wiktorze :)

Przepiękna wzruszająca puenta, ale całość robi
wrażenie... chwyta za serce - pozdrowienia :)

Piękne wspomnienia i pożegnanie Wiktorze. A ta wilgoć
po oczyma była bardzo potrzebna. Często długo trzyma i
nie wysycha. Pozdrawiam.

Marylko! - dziekuję za cieple słowa. Przy rozstaniu -
bilem się z myślmi - niesamwicie; bylem stanu wolnego
- kawaler i od wrażeń szalony. Rozważalem małżeństwo.
Pozdrawiam serecnie:)

Tomku! Szpital - i wszystko co się wiąze z moim
pobytem w nim - to byla rzeczywiście - jedna wielka
przygoda. Czarną rzeczywistość psychiatryczną
-poznawalem jedynie zz opowiadańpacjentow, o
przeżyciach w niektorych innych placówkach , gdzi na
porządku dziennym bywalo bicie pacjentow - wprost -
dla rozrywki.
Pozdro:)

Waldi: nie jest latwo być zaangazownym w pilęgniakę
pacjentem, nie jest latwo - gorącej kobiecie. Można
powiedzieć, ze tylką Ją mialem do stracenia. Obecnie
uważam, ze to byl zaplanowany eksperyment
psychiatryczny - polączony z obsrwacją pacjenta. -
Służbz czasami polega na dużym podporządkowaniu i
odpowiedzalności. To był szpital MSW, a zagadnienie
mojej psychoseksualności mogło dla obsrwacji mieć duże
znaczenie. Oczywiście - nie wyobrażam sobie, aby
cokolwiek mogło odbywać się na zasadzie polecenia -
będącego rozkazem.
Pozdrawiam Waldeczku:)

I to jest też sens naszego życia. Poznawać ludzi,
przeżywać przygody w każdym wydaniu, a później
wspominać, wspominać, wspominać.

najgorsze zawsze są cudze oczy i języki ... które
widzą i plotą na lewo i prawo ... niszcząc wszystko w
drugim człowieku ...