pod rzęsami
zamiera ostatnie drżenie liści
zakwita cmentarny bez
bezwonnie drażni moją pamięć
- byliśmy tacy weseli
dziesięć może sto lat temu
stałam na głowie
a ty położyłeś się w cieniu moich rzęs
na chwilę
autor
Jolanta Dzierań
Dodano: 2014-11-01 15:25:29
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
babo jago dziekuję i pozdrawiam
Ładne wspomnienia.Pozdrawiam:)
wiesz Roxi01 - może jeszcze skrócę,
serdecznie dziekuję za komentarze i pozdrawiam:)
dziesięć może sto lat temu
===========
czyli już skleroz
a miało być pięknie i kolorowo
bardzo ciekawy wiersz z ładnymi metaforami, tylko
czytam sobie bez"
byliśmy tacy weseli
dziesięć może sto lat temu"
Udany wiersz pozdrawiam
Ładnie wspominasz....
Dobry refleksyjny wiersz Pozdrawiam:)witaj na
pokładzie Beja