Pod żaglami

z wiatrem w żaglach na fali .... wznosząc się i
opadając... czuje zroszoną twarz wysmaganą wiatrem
jest Bosko +++

Halinko-co bo nie był
spokojnej nocy.
a co będzie to będzie
tak nam pisane.
pozdrawiam Robert:))

Nie odbieram tego jak pucowania. Ot, zwyczajnie
sympatyczne gesty.
Odcałowuję:)) ale od Mentorek mnie nie przezywaj:)))
Na ile potrafie będe Ci pomagac, tylko wiesz, ja na
poczatek jestem taka łagodna, żeby Cię nie
przestraszyć:))) Potem może być ciężko:))
Mam dzis świetny nastrój:)

nea:))) parasol był nad stolikiem:)))
nie udźwignęłabym takiego:)))

Halinko cieszę się niezmiernie.
z twojej obecność, dodaje mi wiary i motywacji tak
bardzo potrzebnej.
całusy dla moje Mentorko:)))

wiem!
nie pucować się ;)

i w kafejkach jest wyspa
co czujesz się jak nad Oceanem
masz szum fali i uśmiech
bo w takiej kafejce gdy kropi deszcz parasola się nie
rozkłada
Ale trzeba przyznać taka wyspa
dla tych co czują Oceaniczny smak
tak też żeglujemy nie tylko kajakiem w spływie a Morzu

i Oceanie gdzie sztorm lubi zalać plażę
i niestety po wodzie trzeba wrócić jak teraz ja w:):)

Wiesz Robert, napisałam to w poniedziałek, przy kawie
w Alei Fontann:) pod parasolem, trochę padał
deszcz:)))

Starałam sie, przecież dwóm żeglarzom poświęcam, z
czego jeden to bliski znajomy, a drugi kandydat na
znajomego:)))
Mogę być dziś i Nadirem:) mam dobry humor, tylko ten
komp zamulający mnie wkurza;)

Dzięki Ewuś, mnie tez:)))
Dzięki Aniu i Lucy- miło Was widzieć.

Można i w deszczu żeglować:)

spod lipcowego parasola w myślach przesyłasz pomyślny
wiatr swoim przyjaciołom na morzu. Podoba mi się Twój
poetycki przekaz.

Jesteś dzisiaj NADIREM stykasz się z niebem i
horyzontem to moje ulubione miejsce.
Ale cudny wiersz bardzo:)
Witam serdecznie Halinko:)))

ostatnia strofa bardzooo mi się podoba:)

Żegluga na pewno coś pięknego i tak np horyzont