Podróż w nieznane

Zabiorę cię hen daleko w przestworza
Od zgiełku i pędu świata doczesnego
Zabiorę na spacer tam po mlecznej drodze
Gdzie tylko blask księżyca oświetli nam drogę
Zatrzymamy czas w biegu tak choćby na chwilę
I uniesiemy się w przestworza jak to robią motyle
Spojrzymy tylko za siebie przez rozbite lustro
Ujrzymy tę cząstkę świata nie widoczną dla innych

Zabiorę cię tam hen daleko w przestworza
Płaszczem z majowych bzów otulę twe słowa
Które lekko i swobodnie będą spadać z niebios
Jak liście niesione z wiatrem w konarach drzew zaszyte
Będziemy biegali tam po łące srebrzystej
Ciągle w dal przed siebie przez morze tak czyste
I nigdy nie zgłębione jak to skąd przyszliśmy
Bez pytań odpowiedzi gnać ciągle do przodu
Autostradą słoneczną z gwiezdnym drogowskazem
Do krainy szczęścia podążymy razem

Zabiorę cię tam hen daleko w przestworza
Gdzie myśli nasze w jedną się złączą
I rozleją się tęczą nad światem naszych marzeń
A czas ten nie minie z mrugnięciem powieki
Tam będziemy szczęśliwi teraz i na wieki

autor

titelitury

Napisany: 2014-12-27 Dodano: 2014-12-27 10:35:15

Ten wiersz przeczytano 1037 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie