Podróż w nieznane
Bo podróżą jest życie człowieka....
Podążam drogą, długą i wyboistą
Co chwila ranię sobie stopy
Bo ścieżka ma jest kamienista
I w drodze mam duże kłopoty
To bagaż doświadczeń aż nazbyt wielki
To zapas sił już nazbyt jest mały
Z kieszeni znikły te „ważne „
papierki
A w plecak wkładam różne szpargały
Szczyptę wspomnień jak piasek na plaży
Byłych przyjaciół wyblakłe zdjęcia
Wieczorny smutek co najwięcej waży
I tę rzecz o której nie mam pojęcia
Choć co dzień odbywam tę podróż w
nieznane
Chociaż wokoło ta ciemna dolina
Tylko ten ślad po mnie zostanie
Przy którym łatwiej będzie wspominać.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.