Podrzutki

W najdalszym kącie liściem siadła
Ledwie się tląc cherlawa jesień
Okna wtulone w mgieł aksamit
I bezgłos się w powietrzu niesie

We wron paciorki strojne drzewa
W kondukcie za najdłuższym cieniem
Ziąb przyczajony pod ławkami
Niedoceniany gryzie ziemię

Na kocich łbach łysiny błyszczą
Termometr na minusie zsiniał
Gdzieś wiatr donosi kroków echo
W ciepłych pantoflach człapie zima

Tak się zrobiło gęsto szaro
Jakby nam ktoś podrzucił smutki
I w kalendarzu dat ubywa
Noc coraz dłuższa dzień zbyt krótki

autor

Ewiann

Napisany: 2016-11-28 Dodano: 2016-12-08 15:25:41

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie