Poduszka

Wierszyk ten napisałam dla mojej siostrzyczki Karolinki.

Moja mała poduszka,
która nocą przykładam do uszka.
Zawsze była przyjacielem ,
zawsze była zbawicielem.
Gdy mała byłam,
to się do niej tuliłam.
Wszędzie ją zabierałam,
nigdy o niej nie zapomniałam.
Zawsze gdy płakałam,
to się do niej przytulałam.
Nadal moim przyjacielem jest,
zawsze gdy nie jest the best.
Biorę ją kłade pod uszko i płaczę,
gdy w swoje zycie popatrzę.
Patrze w me zycie i smutek widzę,
bardzo sie tego wstydzę.
0 radości 0 spełnionych marzeń,
tyle mi wystarczy smutnych wrażeń.
Wtedy zamykam oczy i śpię,
i wracać do przeszłości juz nie chcę.

autor

patinka

Napisany: 2005-02-21 Dodano: 2005-02-21 12:31:32

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie