Podwójna osobowość

dla siebie samej, aby coś lepiej zrozumieć.....

Gdy w czarnych i zagmatwanych myślach samotnie wędruję
Na przekór wszystkiego i wszystkim się denerwuję…buzuję…
Targana negatywnymi emocjami... złością, niczym czynny gejzer, emanuje
Coraz więcej toksyn w organizmie kumuluję
Duszę w kajdany czerni, pesymizmu, nicości, bezsilności…wskakuję
Ciało bez opamiętania, na własną zgubę, kaloriami katuję
W bliskie osoby szyderczy jad wstrzykuję
Grymasem smutku….bólu…trwogi…się rozkoszuję
Prozą życia…szarego życia, z niewytłumaczalną sobie przyjemnością ich częstuję!




Och! Czy mi to smakuje?

Czy w nienawiści, ludzkiej krzywdzie się lubuję?

NIE..NIE..NIE…(…)!

Tak naprawdę, stanu takiej duszy nie toleruję!

i

W szybkim tempie w świat radości, miłości, słońca, uśmiechu, ciepła, dobroci, pojednania …. zagubioną duszę swą kieruję…bo…





Im częściej, w wędrówce myśli, szeroką paletę barw wykorzystuję
Plazmą dotyku…światła… zapachem…dźwiękiem… się delektuję
Tym szybciej zawartość toksyn niweluje, a w organizmie endorfina króluje
Duszę czystą, piękną, a przede wszystkim wolną ... ku edenowi szczęścia kieruję
Ciało z duszą współpracuje i w pryzmacie słońca dotykiem promieni się rozkoszuje
Bliskie osoby drinkiem wiary, nadziei, miłości częstuję
Ich promiennym uśmiechem, pogodą ducha... akumulatory ładuję
Ekstaza życia…bajecznego życia…w tym przyjemność odnajduję.

i uspokoić swoją niepokorną duszę!

autor

amelia_999

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-13 23:42:13

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie