Poeci nie znikają
Poeci nie znikają.
Rozwiewają się tylko
wśród chmur.
Jedną małą chwilką
- są tu
i już ich nie ma.
Daremna nadzieja,
że można ich na dłużej zachować.
Jedyne czemu są wierni… to słowa.
autor
DoroteK
Dodano: 2010-06-01 16:55:44
Ten wiersz przeczytano 1161 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
No cóż... dobre i to... Pozdrawiam, choć zasmucony...
;)
Autorka pisze: "...Jedyne czemu są wierni… to
słowa."Wg zasad polskiej deklinacji celownik l.mn. od
słowa jest słowom. A co do tytułu, w kontekscie beja,
to znikają, oj znikają.
słowa mają magiczną moc , poeci rozumieją tę magię,
bardzo subtelny wiersz
Podziwiam Twoje wyczucie. Potrafisz "chwytać
chwile"...
Tak...słowa... Słowa i uczucia. Im też są wierni.
Chyba... Mocny wiersz. (+)
A jużci - przecież to prawda, życie całymi dniami
człowieka nie pieści, a jak z chmury spadnie to ledwo
na stronie zmieści - udany wierszyk...powodzenia
Jest w tym dużo prawdy Dorotko...:)
I jak Ci racji nie przyznać, skoro to prawda? Słowa
nigdy nie zawiodą. Pozdrawiam.
witaj Dorotko, oj rawdę Ty piszsz, prawdę.
prawda też jest, że jest się wiernym kochanej.
pozdawiam Cię pięknie.
Sympatyczne i nieodstraszające.
Zatrzymuje na wystarczający czas, by skupić się na
treści.
dobrze być poetą - jak L. Długosz śpiewał, choć ja nic
o tym nie wiem ... pozdrawiam :)
z przyjemnością zostawiam dużego plusa...
"Rozwiewają się tylko wśród chmur" a ja naiwna...
Ach, jak mógłbym pokłonić się osobie
mającej 50 % racji- reszta -% % % % %
Duży plus za treść i formę.