„Poemat istnienia”
Jego posesja, zapach drzew,
świętość pracy rąk, tańczące
dwie choiny, szumiący wiatr,
strzępy cytatów z Platona,
intrygujące przestrzenie
łąk, wijącej rzeczki, pokrzywy,
kamienne schodki do stawu
wytarte od pocałunków.
Obok lasku kamienny krąg
zaklinał w nich nieskończoność.
.
Ubierał się zawsze w robocze
spodnie w pasie spięte paskiem,
koszulę w kratkę, łysinę
przykrywał szmacianą czapką
z daszkiem, na nogach sandały.
.
Świat widział nieco inaczej,
gadaliśmy we dwoje o
zbieżnościach i rozbieżnościach
w uprawianiu malinowych.
Ognistymi kulami płonęły owoce
miksowałam pikanterią "pomidorowość"
.
Siadywaliśmy w tunelach
na plastykowych krzesełkach,
z papierośnicy wyjmował
papierosa, palił, dymił
swoje podrudziałe wąsy.
.
W dłoniach miał wielki pomidor,
przekroił na ćwiartki, ssał miąższ
soczysty wonnej słodyczy.
.
Zamyślony, odłożył nóż,
zmrużył oczy aby w kubkach
smakowych uchwycić smak
wyjątkowy pełen lata.
.
Bawole serca pulsowały pod błękitem,
grały na żebrach olbrzymy malinowe
pufając oranżem, brązami i purpurą,
tomatenowe low- wspominam lato,
zaklęte chwile , ustosoczyste.
Slow Art purpurą smakoczarowne.
.
Był surowy, wielomówny,
człowiek karmiony życiem,
potrafił uprawiać ziemię –
przeistaczał materię na
plony pnące się ku niebu,
przeszedł z jednej strony życia
do tej nieznanej, tajemnej,
do tej tak nieuniknionej!
.
W poszukiwanie zaginionego czasu
moja rozpacz krzyczy do mnie.
A moje serce przelewa gorycz.
J.G.
Komentarze (8)
Wspaniały refleksyjny wiersz,
wzrusza i głęboko porusza emocje,
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo piękny i wzruszający wiersz!
Ludzi pamiętamy poprzez otaczający ich świat... żyją
wiecznie w naszej pamięci.
Serdecznie pozdrawiam
Wspomnienia są jak perły.
Pozdrawiam serdecznie
Z rozczuleniem czytałam tęskne, wspaniałe wspomnienie
o bliskiej osobie. Pozdrawiam serdecznie:)
Wspomnienia zawsze są bezcennym skarbem. Przechowujemy
je na najpiękniejszych ołtarzach naszych serc...
Przeczytałam z uznaniem.
Jadziu zajrzyj do Amaroka pod "Konsultacje społeczne"
Ważne !
Dobry wiersz. Pozdrawiam :)
Utwór jest nazwany "Poemat istnienia", ponieważ skupia
się na różnorodnych elementach życia i doświadczeń, od
codziennych czynności po głębsze refleksje nad sensem
istnienia. Autor przedstawia bogactwo ludzkiego
doświadczenia, od prostych radości po głębokie
tęsknoty i rozterki, co sprawia, że utwór ma charakter
poetycki i refleksyjny, przypominając poemat.
(+)