Poematyzm dla ...
Moja mała - wielka improwizacja dla ...
Więc patrzę w tą mgłę,
A mgła to życie.
W mej głowie słyszę jednostajne wycie
A wycie to rozdziera mą duszę.
Gdy Ciebie nie będzie to życie zmuszę
Aby mnie pochnęło na inny tor
I żeby na tym torze nie było zmor,
By wampirzy ukąs zmienił mnie w to
Co więcej nie będzie czuć.
Moje czucie dla Ciebie zarezerwowane
Tak bardzo popędza moją przemianę,
Że więcej niż Ciebie nie chcę nic.
Nawiedzasz mnie tak często
Jak anioł z nieba nawiedza Królestwo,
Jak filozofa jego jestestwo
Spędzasz mi sen z powiek.
Czasami myśle, że tylko człowiek
Nad ziemią tą panuje,
Nie Bóg.
Przestąpiłem już uczuć próg
Na Twoją stronę
Jednak uczuciom tym nie pomogę
Jeśli nie pomożesz im Ty.
Każdy pocałunek któego nie było,
Każde przebudzenie które sen rozmyło
Jest jak osika w martwą mą miłość
Co śmierć przynosi porankiem
Aby wieczorem jak próżnym kagankiem
Roświetlić mój mrok.
Został mi tylko jedyny krok
By w duszy twej drzwi zastukać
A drogi do nich nie przestanę szukać
Aż po kolejny zmrok.
O Jakże widoczna jest droga do nich
Która jak ślina rany me koji.
Zauważ mą niedolę
gdy jestem na dole
I usłysz mój krzyk,
tak niesłyszalny,
Tak bardzo banalny
Co w górę się pnie
By do uszu twej duszy dotrzeć.
Jeden pocałunek,
Jedno krótkie słowo
A wreszcie zacznę życie na nowo
Bo życie to jest tak bardzo samotne.
Pozwól, że skóry twej dotknę
A mgła rozwieje się w zwykły pył
Co życie pozwoli mi dojrzeć
I dojrzeć pozwoli owocu namiętności
Bym samotność i pustkę przegnał
Jak nieproszonych gości
Których za długo gościłem
I bym na rozwidleniu popatrzył w ich
mogiłe
Która mi wskarze właściwy szlak
I posieję mą duszę w Twej duszy jak mak
Który ktoś rzucił na pole by rósł tam
I zapomniał co to niedole
Tak jakbym chciał zapomnieć ja.
Bez nuty zwątpienia wyznaczam trakt
W głąb twoich uczuć
By wkońcu zatruć mego ducha miłością.
Na koniec mówię już zwięźle,
Miłuję Ciebie mój Diable - Aniele
Tak jak Bóg miłuje ludzkich dusz wiele.
Daron
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.