O poetach...

Świat zakręcony jak korkociąg,
Poetów to i więcej nawet,
Strzepują rymy w papier biały,
Z nadzieja, że zdobędą sławę.

Wtykają swoje słowa klucze,
Niczym rozsadę w nowe grządki,
Spulchnione łkaniem i kochaniem,
Gdy życie robi swe porządki.

Ona go pragnie, on jak głupi,
Nie chce, i leci łzawy deszcz.
On pisze listy, w nich że kocha,
Choć ona wie, to nie ten jest.

Nitką z babiego lata wziętą
Przyjaźni plecie się wiązadło
Ślimak narzuca tępo zdarzeń
Powoli, aby się nie zsiadło.

Każdy co pisze, tak jak umie
Z rymem czy bez, zaistnieć chce
Opinie pochlapane spadzią
Prowadzą w narcyzową mgłę.

23 marca 2007

autor

jozen

Dodano: 2007-03-29 06:42:38

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie