Poezja...

Serce oddam poezji
błogosławionej mej
przewodniczce piękna
Prowadzi mnie przez
łąki natchnienia i lasy weny
Płynę z nią nurtem rzeki
wchłaniając Ja moją duszą
Dodaje mi otuchy,
kiedy potrzebuje pomocy
Olśniewa mnie swym blaskiem,
otacza mnie swą opoka
Sprawia, że moja ręka
pisze na kartce jej
materialną postac
Bo przecież poezja
jest niewidzialną duszą
Duchem wykraczającym
poza czas, poza wymiary
Poezja jest skarbem,
który powinniśmy zachowac
A więc Poezjo przyzywam Cię!

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2006-05-29 Dodano: 2006-05-29 21:08:17

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie