Poezja
Poezjo
szeptałeś do ucha
pamiętasz
powiedz
kto dzisiaj słucha
wersów pod gwiazdami
tej pamiętnej nocy
gdy byliśmy sami
na ławce zielonej
pod latarnią starą
ja ci byłam muzą
książką i gitarą
łykałeś psotne słowa
zjadałeś przecinki
spójrz
nie ma dziewczynki
księżyc w sen zapada
ławka ta sama
i latarnia stara
tylko poezja...współczesna
autor
sylwiam71
Dodano: 2010-10-28 17:31:47
Ten wiersz przeczytano 1044 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
nostalgiczny, bardzo ładny
Potęga słowa, piękny wiersz....
Lekko sie czyta :)
ładnie napisany, z nutką nostalgii... ciekawie ujęty
temat;-)
jest w nas, tak jak miłość.Taka jaką pragniemy i
potrzebujemy aby była...pozdrawiam
ławka ta sama
i latarnia stara
tylko poezja...(i ty)
Poezja jest czasem w przestrzeni słów......;-)))
pozdrawiam liści szelestem....;-))) vel atma
tylko poezja...inna? Ładnie piszesz, lubię poczytać
przed snem Twoje wiersze:)
Poezja karmiona wersami mgłą jest, gwiazdami...
Z przyjemnością przeczytałam. Faktycznie wielokropek
na końcu zbędny, ale dwie pierwsze zwrotki mają sens.
Bez nich też fajnie, ale to byłby zupełnie inny wiersz
(moim skromnym zdaniem:))))
...Poezja to piękno świata,
przeplatana szarością dnia,
w niej chowamy swoje uczucia i marzenia...pozdrawiam
:)
"...ja ci byłam muzą
książką i gitarą
łykałeś psotne słowa
zjadałeś przecinki..." Pieknie...:) Pozdrawiam...:))
Melancholia wspomnienia to dusza poezji dla mnie Ok.
Prawda poezja czesto szpcze nam do ucha...
Moim skromnym zdaniem- dwie pierwsze zwrotki można
śmiało wyciąć- pozbędziemy się wtedy zbędnej
egzaltacji. Wielokropek na końcu też mi się nie
podoba. Reszta- spoko, pozdrawiam :)