Pogarda

Zarzuć no jeszcze w tę szybę czarną,
Odczytuj swą przyszłość nędzną i marną.
Porzuć złudzenia o lepszym byciu,
W zakamarkach ułudy słodkiej kryciu..

Czas mija, jak na skazanie,
Milczysz i słuchasz, czujesz wołanie...
Zrywasz się biedny uleczony rozpaczą,
Niech Bóg ci wybaczy, niech święci wybaczą!
Bo czyny twoje tak smętnie okrutne,
Gorsze niż gwałt, spojżenia rezolutne.

Zdradą je okrywałeś, pieściłeś bezkarnie,
I na wieczną niełaskę skazywałeś ofiarnie.
Biedne te dusze co żeś je zgładził,
Na żeź pewną, tyranie, wyprowadził.
Zginiesz padlino, zagłado świata!
Przeklęty bądź, niech zło tobą pomiata,
Niech gardzi tobą sam czart,
Dla mnie cię niema,
Tyle żeś wart!

Z nienawiści do przeszłej miłości... Powstał kiedyś... Słowotok marny...

autor

Leandria

Napisany: 2005-09-04 Dodano: 2005-09-06 16:48:04

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie