*pojawiamy się z niebytu..*

Pojawiamy się z niebytu na jakieś półwiecze,
po to by kochać, smakować każdą chwilę
i cieszyć się każdym spojrzeniem i oddechem
Przychodzi też nam cierpieć, napieklić się i zgonić w spraw mętliku,
ucieleśnić niedosyt i ból doli człowieczej
potem - kopnąć w kalendarz i już koniec, po krzyku.

Przedtem jednak coś chapnąć to z lewa i nieraz coś z prawa,
jeszcze spiąć się do dzieła żeby świat naprawiać
- to jest życie, powaga, a nie jakaś farsa
trzeba z śmiercią zatańczyć,by duszę uleczyć
i poczuć jak wiele jest warta.

Tara53//**

autor

tara53

Dodano: 2006-09-16 00:07:00

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie