pojedynek

na Śmierć spokojnie czekam - nie na marny stan ducha
przedstawianego przez ludzi jako zgniła kostucha
lecz na istotę przepiękną w swej grozie eterycznej
o urodzie nieopisanej w tej Próżni kosmicznej
odzianą w białe szaty przez mroczne elfy utkane
dzierżącą w dłoni lancę wielkości niespotykanej
ta lanca przez wszystkie rasy Przerażeniem jest zwana
przeklęta i grzeszna Śmierć żadnym grzechem nieskalana
samotnie z podniesioną głową na cmentarzu stoję
mam uśmiech na twarzy choć bezgranicznie się boję
trzymam w ręku miecz obosieczny i w pełnym rynsztunku
z ukochaną Śmiercią szykuję się do pojedynku
mam zamiar upokorzyć ową przecudną istotę
gdyż na mistyczną Nieśmiertelność powziąłem ochotę
doznaję chęci poznania tajemnego stworzenia
którego ludy poszukują przez wszystkie milenia
wiem że gdy owe stworzenie śmiertelnie niebezpieczne
pokonam, osiągnę doskonałość i życie wieczne
wiatr, zmarłych posłaniec, od wschodu grozę niesie właśnie
razem z jasnością poranka nadzieja moja gaśnie
gdyż Śmierć nie wie co to honor - razem z Nią, w Jej świcie
idą te stwory co w ciemności rozpoczęły życie
wilkołaki, Piekieł demony, diablęta przebrzydłe
potwory spłodzone z Mroku, te upiory ohydne
miecz swój wznoszę drżącą ręką, szykuję się do pchnięcia
promienistym ostrzem zmuszam potwory do cofnięcia
jednak ich groźna władczyni idzie w drugiej nawale
lancą zwaną Przerażeniem ciska w bitewnym szale
z rozpaczą padam na kolana zdjęty trwogą wielką
kiedy widzę Śmierć bliską porzucam nadzieję wszelką
z pokorą w sercu Jej stopę na mojej kładę głowie
z każdej strony dzieci Ciemności otacza mnie mrowie
lecz i litość w Jej ustach bezdźwięcznym jest jakże dźwiękiem
miecz nazywany Bólem z pochwy wyciąga ze szczękiem
płacząca ma głowa spada w grób już mi ułożony
mym ciałem troskliwie zajmują się Ziemi Demony

autor

Wroobel

Dodano: 2004-11-22 18:22:27

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie