pokłosie – „krajowych refleksji”

Czytam i czytać będę:))))

W gorącym słońcu Casablanki... Pozdrawiam

Witaj Tomku.
Twoje wiersze są nie tylko
sprawnie napisane, ale również
jest w nich wiele życiowej
mądrości.
Pozdrawiam:]

To chyba nasza pierwsza cecha narodowa
-narzekanie.Bardzo dobra refleksja.Pozdrawiam
serdecznie:)

"bo tak się właśnie do obrazu wgląda
cofając kroki "...

i dlatego widzisz lepiej

i tylko trochę żal że my tu, tak nie do końca chcemy
to samo dostrzec

O ile się nie mylę to ponownie wkleiłeś. Twoja wola.
Masz nieco typowy obraz świata u nas. Typowy dla
zarobkowego emigranta. Słuchasz wyłącznie tego, co
chcesz usłyszeć. Na obczyźnie rodacy tez narzekają.
Ale kontakty są częstsze i trzymają się z zasady
razem. Z nostalgii za Ojczyzna. Jeden pomaga drugiemu.
Tego u nas nie doświadczysz. Obyczaje również się
zmieniły. Nikt już nie drinkuje tak, jak było to
dawniej. Szkoda kasy.
Rozmawiaj a raczej obserwuj - to sam dostrzeżesz
różnice. Polityki unikaj. Pozdrawiam

Jurek

Ładnie Tomku:-) . Pozdrawiam:-)

Fajnie, z humorem i refleksją... Polacy lubią
ponarzekać;)
Pozdrawiam:)

-- Tomku a ja Cię podziwiam i przyznam, że już nie
jednej osobie pracującej za granicą stawiałam Cię za
przykład.. co prawda nie chodziło tu o pisanie, tylko
o Twoje wycieczki rowerowe, ale przecież wiesz;
piszesz superowiasto...

trafne refleksje o Nas Polakach
pożyczamy
nie oddajemy
taką opinię mamy...

żeby w miarę zdrowo żyć
lepiej pisać - niż pić

pozdrawiam cieplutko

pisanie lepszą odskocznią niż picie

:) Czytam, czytam... nie od dzisiaj.

Z dala od kraju to pewnna tęsknota. Ja bym nie
wytrzymała, dlatego podziwiam :)