Cztery róże

Cztery kwiaty róży,

Przy jednej drodze rosną.

Każda z nich coś wróży,

Gdy słońce zakwitnie zieloną wiosną.


Pierwsza nie pozwala się dotknąć,

Osłaniając się kolcami ostrymi.

Woli sama na deszczu moknąć,

Z płatkami przed światem zamkniętymi.


Druga ze wszystkich najdelikatniejsza,

Suszy swe ciało w złocistych promieniach.

Spośród innych jest najmniejsza,

Rośnie w drzewa cieniach.


Kolejna dziko rosnąca,

Rozkwita pośrodku żółtego zboża.

Każdym tchnieniem wiatru drżąca,

Gdyby tylko mogła uniosłaby się w przestworza.


Ostatnia śliczna jak diament,

Rosnąca pośród straszliwych burz.

Z płatków rosy krople jak atrament,

Spadają na ziemię jak po bitwie kurz.


I żyją razem pod jednym niebem,

Widziane przez nielicznych.

Karmione jednym tym samym chlebem,

Z żywiołów ziaren pszenicznych...

autor

MyszAs

Dodano: 2007-01-12 19:49:52

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie