Połamane koło

...
odchodzisz znużony smutkiem suchych łez
Jedyna - młodość czarno biała, nie pielęgnuje
odrzuconych światów, nawet najkrótszego słowa
jakby miało być za dużo
żal? rezygnacja? weź się w garść
...
zrywasz się w środku nocy, czerń jej włosów,
spojrzenie znów wróciło
patrzysz - przecież obok śpi ufnie twoja decyzja
rezygnujesz, upychasz, po co pamiętać
...
ile lat potrzebuje miłość, by z tułaczki błądzenia
wrócić w miejsce narodzin?
wirując pół-sieroco traci i nabiera kształtu,
wspomnień, pragnień
...
przypadek a może cierpliwa kropla
tułaczka umościła trzy gałązki za straconymi oczami
trzydzieści lat
cały wszechświat zaplątany w pajęczynę
...
czujesz, że czas nie istnieje
zaczynacie tam, gdzie skończyliście,
a nie zaczęliście nawet
tacy sami, a jakże inni
w twych oczach ona jest taka, jak trzydzieści lat temu
...
Jedyna zajęta codziennymi troskami
ty wciąż pukasz i postanawiasz
nie dać się zapomnieniu
praca, praca, praca
a może jednak Jedyna nic się nie zmieniła?
rozterka pali twe serce, łamie myśli
brzemię życia nauczyło nie ranić
zbędnymi pytaniami, lecz ból niepewności
czy to tylko zabawa, przyjemność
czy może jednak coś najważniejszego
tylko czemu znów czekasz rozpaczliwie na słowa?
...

autor

dzejlo

Napisany: 2007-09-18 Dodano: 2007-09-18 22:58:59

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie